آموزش باغبانی و کشاورزی

ساخت گلدان با بطری

هنر تغییر وسایل بلااستفاده به وسایلی دیگر، زندگی جدیدی به آن‌ها می‌بخشد. جعبه‌های چوبی را می‌توان به جعبه کاشت گیاهان تبدیل کرد، کوزه‌های قدیمی را به لوسترهای زیبا و جالب تغییر داد، کمدهای قدیمی را به قفسه‌های زیبا مبدل نمود و هزاران نمونه دیگر که می‌توان با استفاده از وسایل قدیمی و دور ریختی انجام داد.
بطری‌های پلاستیکی از جمله وسایلی هستند که معمولا در همه خانه‌ها یافت می‌شوند. این بطری‌ها بعد از استفاده از نوشابه، شیر، مواد شوینده، انواع نوشیدنی‌ها و ... معمولا دور ریخته می‌شوند. ما قصد داریم در این متن آموزش ساخت گلدان با استفاده از بطری پلاستیکی را به شما آموزش دهیم. امیدواریم از آن لذت ببرید!

شاهی (Garden Cress) همچنین با نام‌های تره تیزک و تره تندک نیز شناخته می‌شود. این گیاه بومی شرق مدیترانه است. شاهی یکی از انواع سبزی خوردن است که هم به صورت خام و هم پخته مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سبزی علفی و یک ساله است و رشد بسیار آسانی دارد. شاهی یک گیاه بسیار عالی برای کاشت در باغ و باغچه است. همچنین می‌توان آن را در گلدان نیز پرورش داد. در صورتی که پنجره آفتاب گیر داشته باشید، می‌توانید شاهی را در گلدان بکارید و در تمام طول سال در خانه نگه دارید و از برگ‌های تازه آن لذت ببرید. شاهی به ارتفاع 20 تا 30 سانتی متر رشد می‌کند و در همه مناطق قابل کاشت است. از برگ‌ها، ریشه و دانه‌های شاهی استفاده می‌شود. برگ‌ها در سالادها، ساندویچ‌ها، بعضی غذاها و یا به صورت خام مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سبزی آروگولا

آروگولا (Arugula) از زمان روم باستان پرورش داده می‌شد و مورد استفاده قرار می‌گرفت، برای اولین بار از آروگولا به عنوان گیاهان دارویی و آفروفیزیا استفاده می‌شد. اکنون برگ‌های آن در غذاهای ایتالیایی بسیار محبوب است و در سراسر جهان پرورش داده می‌شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد. برگ‌ها به رنگ سبز پررنگ و دارای شکاف های عمیق در بالا و پایین در هر دو طرف می‌باشند. بعضی از برگ‌ها دارای انتهای گرد و برخی دیگر دارای نقاط برجسته هستند. آروگولا غالباً به عنوان یک سبزی سالادی به صورت خام خورده می‌شود اما می‌توان از آن در غذاهای متنوعی نیز استفاده کرد.

مرزه (نام انگلیسی: savory) یکی از سبزیجات محبوب بومی مدیترانه می‌باشد. این گیاه با استفاده از بذر کاشته می‌شود و کاشت آسانی دارد. گیاه مرزه یکی از افزودنی‌های عالی در آشپزی است. علاوه بر استفاده در آشپزی و یا مصرف به صورت تازه، این گیاه کاربرد دارویی نیز دارد. کاشت مرزه بسیار آسان و با ارزش است. با کاشت این گیاه، عطر و بویی عالی به باغ و باغچه خود ببخشید. دو نوع مرزه وجود دارد. مرزه زمستانی (Satureja montana) که چندساله است و عطر و طعم قوی تری دارد و مرزه تابستانی (Satureja hortensis) که یک ساله می‌باشد و عطر و طعم لطیف تری نسبت به مرزه زمستانی دارد. مرزه یکی از سبزیجات پر کاربرد در درست کردن ترشی نیز می‌باشد و طعم بسیار خوبی به ترشی می‌دهد. گیاه مرزه در زمین و یا گلدان قابل کاشت است. در صورت کاشت گیاه در گلدان، از یک گلدان با قطر و عمق حداقل 15 سانتی متر استفاده کنید.

نعنا (Mentha) گیاهی شناخته شده است که عطر و طعم بسیار خوبی دارد و البته بسیار محبوب می‌باشد. این گیاه طعم و طراوت خاصی دارد، گیاهی مقاوم است و تقریبا بدون هیچ توجهی به سادگی رشد می‌کند و تکثیر می‌یابد. گیاهی با برگ‌های سبز و جذاب بوده که نمای زیبایی به باغ می‌بخشد. از برگ‌های نعنا در انواع غذاها، نوشیدنی‌ها، مربا، ژله، دمنوش و ... استفاده می‌شود. ریشه دار کردن قلمه نعنا در آب یک روش ساده و مطمئن برای تکثیر آن است و معمولا کمتر از یک هفته ریشه می‌زند.

4. توصیه‌هایی درباره کوددهی
توصیه‌های ارائه شده در این مقاله باید تنها به عنوان یک راهنمای کلی در نظر گرفته شوند و برنامه دقیق کوددهی باید با توجه نیازهای خاص محصول، شرایط آب و خاک و تجربه کشاورز تنظیم شود.        

4.1 نیاز/ جذب/ انتقال مواد معدنی

یک تن میوه خیار مقدار مواد زیر را از خاک دریافت می‌کند:

بوته کدو سبز (Cucurbita pepo) به طور معمول اندازه بزرگی دارد و به صورت پراکنده رشد می‌کند، به همین دلیل به فضای قابل توجهی برای رشد نیاز دارد. با این وجود، با داشتن یک ظرف بزرگ و بذرهای کدو سبز که برای کاشت در گلدان مناسب هستند، حتی افرادی که فضای کمی دارند و تنها یک پاسیوی یا بالکن دارند می‌توانند محصول سالم کدو سبز را پرورش دهند. برخی از ارقام کدو سبز مانندJackpot Hybrid ،Geode ، Eight Ball و Raven برای کاشت در گلدان مناسب هستند. بذر کدو سبز را زمانی که دمای هوا به طور مداوم بالاتر از 18  دجه سانتی گراد است، بکارید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر کدو سبز 18 تا 35 درجه سانتی گراد است.

تجزیه برگ

با توجه به این که ممکن است کمبود مواد معدنی در تشخیص ظاهری با عوارض ناشی از بیماری، آفات و مواد شیمیایی اشتباه گرفته شود روش تجزیه برگ می‌تواند روشی مناسب برای تایید تشخیص ظاهری باشد. این روش شامل تست‌های شیمیایی است که از برگ‌ها گرفته می‌شود تا تعیین کنند که آیا مواد معدنی خاصی در غلظت‌های معمولی در بافت گیاه یافت می‌شوند یا خیر. از این روش می‌توان به منظور بررسی موثر بودن یک برنامه کوددهی و پیش بینی نیاز به مکمل‌های تغذیه‌ای در گیاه استفاده کرد. یکی از معایب اصلی روش تجزیه برگ کند بودن روند انجام آن است زیرا برای پردازش نمونه‌ها و گزارش دادن آن‌ها به کشاورز حداقل یک هفته زمان لازم است. در بسیاری از موارد آزمایشگاه‌ها نتایج را تفسیر نمی‌کنند و یا روشی برای اصلاح وضعیت پیشنهاد نمی‌دهند.
تجزیه برگ در خیارها بر اساس یک نمونه از جوانترین برگ‌های کاملا بالغ (به همراه دمبرگ) و در مرحله اولیه گل‌دهی انجام می‌شود. در جدول 1 استانداردهای مورد استفاده برای تفسیر نتایج تجزیه برگ آورده شده است.

تمام گونه‌های گلخانه‌ای اروپایی بدون گرده افشانی میوه تولید می‌کنند. این گونه گیاهان از نظر عادت گل‌دهی Gynoecious هستند و میوه‌ها بدون نیاز به گرده افشانی به وجود می‌آیند.

پتاسیم یک ماده معدنی مهم است که در بسیاری از فرآیند‌های فیزیولوژیکی تمام گیاهان نقش اساسی دارد:
    فعال‌سازی حداقل 60 آنزیم مختلف از جمله آنزیم‌های رشد گیاهی و متابولیسمی.
    تنظیم تعادل آب از طریق نیروی اسمزی ریشه و دخالت در عملکرد سلول‌های نگهبان روزنه.
    دخالت در فعال‌سازی چندین آنزیم و کنترل تشکیل ATP به عنوان بخشی از فرآیند فتوسنتز.
ن    تحریک انتقال مواد معدنی از طریق سیستم آوند چوبی و ترکیبات آلی که عمدتا کربوهیدرات‌ها هستند از طریق سیستم آوند آبکشی از منبع به بخش‌های مختلف گیاه.
    مشارکت در تمام مراحل اصلی سنتز پروتئین
    کاهش حساسیت گیاه به بیماری‌های گیاهی و تنش‌های غیرزیستی
    مقابله با شوری.

رشد رویشی خیار شامل دو مرحله است:

مرحله I: اولین مرحله رشد عمودی است که با ظهور اولین برگ‌های حقیقی شروع می‌شود و پس از 6-5 گره به پایان می‌رسد.
مرحله II: ساقه دهی: بعد از 6 گره شروع می‌شود. پس از آن شاخه‌های جانبی از کنار برگ‌ها ظهور پیدا می‌کنند و این در حالی است که ساقه اصلی همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد. به همین ترتیب شاخه‌های جانبی نیز به طور مرتب در حال رشد هستند و باعث توسعه یافتن هر چه بیشتر گیاه می‌شوند. برگ‌های ساده نیز در هر یک از گره‌ها دیده می‌شوند. هر یک از گل‌ها (میوه) بر روی ساقه خود که از طریق یک گره به ساقه اصلی متصل شده است به وجود می‌آیند.
گل‌ها بسته به نوع و شرایط محیطی که در آن قرار دارند ممکن است در چند گره ابتدایی شروع به رشد کنند.

رشد خیار

نیازهای رشدی و عادت‌های گیاهی
گیاه خیار در شرایط نیمه استوایی رشد می‌کند. بهترین شرایط برای رشد این گیاه دمای بالا، رطوبت و شدت نور زیاد به همراه دریافت مداوم آب و مواد مغذی است. با کنترل آفات و تحت شرایط محیطی و تغذیه‌ای مطلوب، گیاه به سرعت رشد می‌کند و بازده تولید محصول بالایی خواهد داشت. ساقه اصلی، شاخه‌ها و پیچک‌ها به سرعت رشد می‌کنند. گیاهان برای داشتن ساقه منفرد، رشد کردن در امتداد خطوط عمودی و همچنین برخورداری از پوشش مناسبی از برگ‌ها که امکان دریافت حداکثر نور و حرکت هوای کافی را فراهم کند به تنک کردن مداوم نیاز دارند. در شرایط بهینه ممکن است تعداد میوه‌های بیشتری از هر 4 زاویه برگ با ساقه تولید شوند که بعدها می‌توانند به بزرگ‌ترین اندازه ممکن برسند؛ به همین دلیل ممکن است میوه‌ها به تنک کردن نیاز داشته باشند. گیاهانی که برای میوه‌دهی آزاد هستند به مرور زمان با ضعف، ریزش میوه و نوسان چشم‌گیر در بهره‌وری مواجه می‌شوند. از نشانه‌های توان بیش از حد گیاه می‌توان به مواردی چون رشد سریع، ساقه‌های ضخیم و شکننده، برگ‌های درشت، پیچک‌های بلند، شاخ و برگ‌های سبز پررنگ، میوه انبوه و همچنین گل‌های زرد پررنگ اشاره کرد. از سوی دیگر خیارها نسبت به شرایط نامساعد محیطی بسیار حساس هستند و کمترین مقدار استرس روی رشد و بهره‌وری آن‌ها تاثیرگذار است. از آن جا که میوه فقط در زاویه‌های جدید برگ‌ها رشد می‌کند ممکن است که تحریک رشد به تنک کردن اساسی نیاز داشته باشد. به طور کلی حذف کامل شاخه‌های جانبی ضعیف بهتر از نوک‌زنی آن‌ها است. 

اطلاعات عمومی خیار
1.1 زادگاه خیار

به احتمال زیاد خیار برای نخستین بار از هند (کوهپایه‌های هیمالیا) یا برمه، جایی که از نظر تنوع گیاهی و میوه‌ها بسیار غنی است سرچشمه گرفته است. این منطقه حداقل به مدت 3000 سال زیر کشت خیار بوده است و پس از آن از هندوستان به سرعت به چین گسترش یافت و از سوی یونانیان باستان و رومیان نیز بسیار مورد استقبال قرار گرفت. رومی‌ها در مواقع لزوم از روش‌های مصنوعی بسیاری نیز برای رشد خیار استفاده می‌کردند تا در خارج از فصل میوه دهی هم بتوانند این میوه را در اختیار امپراتور تیبریوس قرار دهند.
کلمبوس، خیار را به همراه بسیاری دیگر از انواع سبزیجات وارد دنیای جدیدی کرد. او در سال 1494 آن را در هائیتی و جزایر دیگری کشت داد. 
بیشتر انواع خیارهایی که امروزه وجود دارند حداقل 400 سال پیش شناخته شده بودند. انواع امروزی این میوه از خیارهای ضخیم، کوچک و پهن گرفته تا گونه‌های بزرگ گلخانه‌ای انگلیسی که اغلب به طول دو فوت نیز می‌رسند متغیرند.