شش روش هوازی و غیر هوازی برای تولید کمپوست:

در روش تولید کمپوست هوازی، ما به میکروارگانیسم هایی که در اکسیژن هوا موفق به شکستن مواد آلی می شوند احتیاج داریم. تولید کمپوست بی هوازی، برخلاف فرآیند هوازی، باعث می شود که از میکروارگانیسم هایی که برای زندگی کردن نیاز به اکسیژن ندارند استفاده کنیم.
قبل از این که من این 6 روش را ارائه دهم، بخاطر داشته باشید که نسبت مناسبی از مواد آلی برای یک کمپوست بالغ و مفید، 8 قسمت از ماده ی قهوه ای و 3 قسمت از ماده ی سبز و یک قسمت خاک هست. 

تولید کمپوست وانیلی :

من این روش را تولید کمپوست وانیلی نامگذاری کردم چون یک روش ساختن کمپوست به طور مستقیم و آسان است که همه ی ما بلدیم. این روش شامل تعیین یک گودال به اندازه ی ۲.۳ متر مربع (یا کوچکتر ) در باغتان است و بهتر است که بزرگتر نباشد چون در این صورت هوا رساندن به گودال مشکل می باشد. 
لایه های مواد آلی با توجه به این دستور قرار می گیرند: لایه ی قهوه ای در پایین، سپس لایه ی سبزرنگ و بعد از آن لایه ی خاکی قرار دارد. اگر می خواهید کلسیم، فسفات و پتاس به کمپوستتان اضافه کنید، می توانید سنگ آهک، گرد و خاک گرانیت و ماسه سنگ سبزرنگ را روی خاک بپاشید. و اگر کمی هم عجله دارید می توانید فعال کننده ی کمپوست AgVerra professional-grade را برای سرعت بخشیدن به زمان ساخته شدن کود، اضافه کنید.
ساختن این لایه ها را تا زمانی که یک گودال 5 فوتی داشته باشید ادامه دهید. اطمینان حاصل کنید که هر لایه را مرطوب کرده اید.
در طول هفته ی اول، هر دو سه روز توده را با چنگال بچرخانید در نتیجه بعد از سه هفته تا یک ماه کم کم باریک و مخروطی شکل می شود. بهتر است که بعد از 3-4 ماه کود خانگی تان را استفاده کنید(در صورت استفاده از فعال کننده ی کود می توانید در مدت زمان کمتری از آن استفاده کنید).

تولید کمپوست 3-Bin :
من این روش را تکنیک بدون چرخش نامگذاری کرده ام زیرا اصلا نیازی به چرخش مواد آلی نیست. ممکن است ساده ترین روش باشد اما طولانی ترین روش برای استفاده است.
همان ترتیب لایه های روش قبل را انجام دهید اما این مرتبه فقط مواد را در یک صندوق اضافه کنید و زمانی که صندوق پر شد به سراغ صندوق بعدی و بعدی بروید. قسمت مهم این روش، نسبت لایه ی قهوه ای به سبز است که باید 30 به 1 باشد و در نهایت با یک توده ی فاسد و بدبو که در باغتان بدون استفاده است تمام خواهد شد. 
به هرحال ، این روش تولید کمپوست حدود 3 سال زمان می برد تا کمپوست بالغ شود زیرا شما هیچ کمکی به تجزیه شدن مواد نمی کنید.

تولید کمپوست سریع :
از سوی دیگر، اگر شما نمی خواهید که 3 سال منتظر بمانید( برای کسانی که برای انجام این کار صبر و شکیبایی زیادی ندارند ) می توانید از این روش استفاده کنید که سریع ترین نتایج را با کار فشرده به ارمغان می آورد.
از همان نسبت های لایه بندی در روش های قبلی استفاده می کنیم بااین تفاوت که تمام مواد آلی را قبل از ایجاد گودالمان، به قطعات کوچک تقسیم می کنیم. توجه کنید که کپه ی کود را دوبار در هفته به طور منظم باید چرخاند تا همیشه گرم باشد و سرعت تجزیه ی مواد افزایش یابد. راز این روش کمپوست سازی این است که از سرد شدن آن جلوگیری می شود تا احتیاج به هوا داشته باشد.

تولید کمپوست به روش بی هوازی :
یک روش تولید کمپوست بدون زحمت است و میکروارگانیسم های بی هوازی برای تجزیه ی مواد آلی ضروری هستند. شما نیازی به چرخاندن توده ندارید و سه سال برای کود شدن زمان نمی برد.
کاری که شما باید انجام دهید این است که لایه های قهوه ای ، سبز و خاک در یک کیسه ی زباله ی سیاه بزرگ که گره زده شده قرار دهید و در یک جای خنک در باغتان بگذارید. در نهایت 6 ماه زمان می دهیم تا به کمپوست بالغ تبدیل شوند.

تولید کمپوست در چاله های عمیق :
همان طوری که از روی اسمش می توان حدس زد، این روش کمپوست سازی نیاز به حفر یک گودال عمیق با طول 90 سانتی متر دارد و زباله های آشپزخانه و گیاهی را در آن دفن می کنیم.
هر لایه باید با خاک پوشانده شود. زمانی که گودال پر شد، چند ماه تا قبل از زمان کاشت و زرع صبر می کنیم.
شما می توانید کمپوست سازی در گودال های عمیق را حوالی پاییز شروع کنید تا از مزایای این کمپوست در فصل کاشت بهاره بهره مند شوید.

تولید کمپوست ورمی :
این روش تا به حال منجر به حاصل خیز ترین خاک شده است. البته شما نمی توانید از کرم های خاکی متنوع باغتان استفاده کنید. برای کود سازی ورمی شما به کرم های خاکی ویگلر قرمز احتیاج دارید. آن ها هم چنین کرم های ببری هم نامیده می شوند. و اغلب در پشته های کمپوست بالغ یا توده های کمپوست پنهان می شوند اما می توانید از طریق اینترنت هم آن ها را سفارش دهید. 
کرم های خاکی از ضایعات گیاهی و دیگر زباله های آشپزخانه مثل پوست میوه، کاغذ خورده، باقی مانده های غذایی و دانه های قهوه تغذیه می کنند و سپس این ضایعات را به کمپوست های بسیار حاصلخیز تبدیل می کنند.
بخاطر داشته باشید که کرم ها اشتهای زیادی ندارند بنابراین آن ها را بامقدار کمی غذا تغذیه کنید(حدود 4 لیتر در هر مرتبه). اگر شما مقدار زیادی غذا به آن ها بدهید در نهایت ضایعات فاسد شده و کرم های مرده خواهید داشت.
از جعبه، سطل پلاستیکی یا صندوقچه به عنوان خانه ی کرم ها استفاده کنید. سبزیجات و زباله های خانگی مشابه، مقدار زیادی رطوبت دارند بنابراین مطمئن شوید که صندوقچه ی کرم ها زه کشی مناسبی دارد وگرنه با جمع شدن رطوبت، کرم ها غرق می شوند.
در نهایت، صندوقچه ی کرم ها را با دمای ۱۰ تا۲۵ درجه سانتیگراد ایزوله نگه دارید. این رنج دمایی است که کرم ها بالاترین قدرت تجزیه را دارند.
همانطوری که در بالا توضیح داده شد، انواع روش های تولید کمپوست وجود دارد. دفعه ی بعد ما بر روی اصول اولیه مواد مغذی گیاهی و کمپوست های آلی تمرکز می کنیم. ضمنآ در صورت تمایل روش مورد علاقتون در کمپوست سازی را با ما به اشترک بگذارید.