گیاه موسیر (به انگلیسی shallot)

موسیر یکی از گیاهان غده دار است که هر غده آن از چند حبه تشکیل شده که در غذا به کار می رود. موسیر گیاهی است که به ندرت تولید بذر می کند. ولی در زیر خاک تولید غده هایی می کند که از پایه به هم چسبیده اند. این غده ها بر خلاف غده های سیر فاقد پوشش هستند. موسیر دارای عطر و طعم ملایم تری نسبت به پیاز است و هم از برگ ها و هم از غده های آن استفاده می شود. بیشتر محصولات تولیدی به حالت سبز است و تا حدودی از غده های خشک هم استفاده می شود.

 

 

انواع موسیر

موسیر معمولی: دارای غده های کوچک و کشیده است.

موسیر دانمارکی: غده های درشت و گرد دارد .

موسیر روسی : غده های آن درشت، گرد و دارای طعم تند می باشد.

خاک مناسب برای رشد موسیر

موسیر در خاک های سبک شنی و نیز خاکی که از نظر مواد غذایی غنی باشد بهترین محصول را می دهد. موسیر نیاز فراوان به مواد غذایی دارد، به همین دلیل 1 سال قبل از کشت موسیر، در پاییز 25 تا 30 تن کود دامی در هکتار به وسیله شخم با خاک مخلوط می کنند.

طرز کاشت موسیر

هر غده موسیر از چند حبه تشکیل شده است که برای کشت و تکثیر موسیر از این حبه ها استفاده می شود. در ابتدا غده های درشت را انتخاب و حبه های بزرگ را جدا کرده و فقط غده هایی که به خوبی رشد کرده اند و سفت شده اند را در اواخر زمستان کشت می کنند.  حبه های موسیر را روی ردیف هایی به فاصله 25 سانتی متر می کارند و فاصله حبه ها از هم را 15 سانتی متر در نظر می گیرند. حبه های موسیر را طوری در خاک می کارند که انتهای حبه از خاک خارج باشد. مقدار آبیاری نیز با توجه به وضعیت آب و هوایی منطقه به طور متوسط هر 7 روز یکبار انجام می شود.

 

 

برداشت موسیر

موقع برداشت موسیر زمانی است که برگ ها زرد و در حال پژمرده شدن باشند. سپس در یک روز آفتابی غده ها را از داخل زمین بیرون آورده و چند روزی آن ها را در مقابل آفتاب قرار می دهند تا خشک شوند. سپس آن ها را دسته بندی کرده و در جایی خنک و با جریان هوا آویزان می کنند.