بعضی از گل ها اگر از بوته چیده شوند خیلی کم دوام هستند، ولی دیده شده که اگر گل را به موقع چیده و با دقت نگهداری کنند بیش از آن که روی بوته دوام می کند در حالت چیده شده باقی می ماند، مواقعی که گل روی بوته زیاد دوام نمی آورد روزهای گرم و خشک است که بر اثر گرما گل زود باز شده و عمل باروری تخمدان به سرعت صورت گرفته و گل می پلاسد، وقتی که قسمت های زینتی گل از برگچه یا برگ های رنگین تشکیل یافته باشد مانند گل کاغذی (Bougainvillea) یا گل Poinsettia بیشتر دوام می آورد، زیرا در این گل ها بر خلاف آن هایی که دارای پرچم و مادگی هستند باروری مادگی در اثر گرده گل روی این برگچه ها مانند جام یا گلبرگ اثری ندارد.

برای آن که گل های چیده مدت زیادی در ظروف آب دوام آورده و لطلفت و جلوه اولیه را از دست ندهند نباید تعجب کرد اگر بگوییم تاکنون هزاران طریق و دستورالعمل از طرف عاشقان نگهداری گل ابداع و مورد عمل قرار گرفته است، ولی بهتر است قبل از آن که بگوییم چه وسایلی برای این کار مفید است بدانیم چه نوع گلی برای چیدن و نگهداری مناسب است.

بهترین گل از نظر یک گل فروش که می خواهد گل های او مورد توجه واقع شود باید دارای شرایط زیر باشد:

گل باید از نظر رنگ و شکل ظاهر شاخص و زیبا بوده، ضمنا ازدرشت ترین نوع خود باشد و دارای عطر ملایم و ساقه بلند و محکم باشد که به چندین برگ سالم و کامل مزین باشد، ولی باید دانست کمتر گل هایی دارای تمام این شرایط می باشند، مثلا گل داوودی درشت و زیبا و ساقه آن قوی و بلند است ولی متاسفانه عطر دلپذیری ندارد و دارای ظرافت هم نیست. رنگ و شکل گل های میخک جالب توجه است ولی برگ های آن زیبایی که بر منظره گل اضافه کنند ندارند، به همین دلیل گل فروش برای زیبا کردن این نوع گل ها باید آن ها را با برگ های دیگری تزیین کنند. گل های یاس بیشترین شرایط گفته شده را دارند ولی متاسفانه دوان آن ها در ظروف کم است. بین گل ها، گلی که از همه لحاظ دارای شرایط است گل سرخ یا گل رز می باشد، زیرا هم عطر ملایم و دلپذیری دارد و هم ساقه آن بلند است و شکل برگ آن هم زیبا می باشد و این خصوصیات گل رز را جالب ترین گل برای تزیین ظروف گل ساخته است. بعد از گل رز، بهترین گل، گل گلایول می باشد.

 

 

در اروپا و آمریکا که همه ساله مقادیر زیادی گل چیده و به نقاط دیگر دنیا صادر می شود، گل های چیده شده را در یخچال هایی که 5 درجه سانتی گراد حرارت دارند گذاشته، یا در جعبه های گل ها موقع بستن مقداری یخ قرار می دهند تا هوای جعبه را خنک کند. بعضی از اشخاص گل های چیده را در یک جای خنک قرار می دهند تا بر مدت دوام آن ها اضافه شود.

گل های پلاسیده یا گل های خیلی لطیف را باید قبل از گذاشتن در ظرف، چند لحظه در آب فرو برد تا گلبرگ و ساقه و برگ های گل مقداری آب جذب کنند تا باعث شادابی گل شود. همچنین می توان گل های پلاسیده را شب در کاغذ ابریشمی مرطوب پیچیده تا دوباره تازه شوند.

موقعی که گل را از بوته می چینند عروق ساقه که از آن مواد مغذی و آب جذب می کنند، باز می شود و تبخری که از گلبرگ ها و برگ ها صورت می گیرد سبب می شود که آب ظرف از طریق عروق ساقه جذب شده و به برگ ها و گل ها برسد، بنابراین برای این که جذب آب  متوقف نشود و ادامه یابد، باید از سطح مقطع ساقه مواظبت کرد تا دهانه عروق بسته نشود، زیرا علاوه بر این که ماندن ساقه گل در آب سبب جمع شدن سطح مقطع آن می شود، باکتری های موجود در آب نیز در محل برش ساقه اثرات مضر دارند. به این معنی که محل برش ساقه را از ماده چسبناکی می پوشانند که مانع از جذب آب می شود، مخصوصا اگر آب ظرف ناصاف یا مقداری گرم باشد. بنابراین برای دفع این عیوب باید ته ساقه ها را چید تا مجددا دهانه عروق باز شده و آب را جذب کند. برای این کار بهتر است هر روز یا یک روز در میان به اندازه نیم سانتی متر یا بیشتر انتهای ساقه را چید و مواظب باشند برش انتهای ساقه طوری صورت بگیرد که تمام سطح مقطع ساقه به کف ظرف آب نچسبد تا مانع از نفوذ آب در در عروق نشود.

 

 

بعضی اوقات به دلیل بلندی زیاد ساقه ممکن است آب به اندازه کافی به گل نرسد، برای رفع این عیب باید ساقه را اندازه ای کوتاه کنند که آب لازم به برگ ها و گل ها برسد. بعضی باغبانان برای این که سطح جذب آب را در انتهای ساقه زیاد کنند به وسیله یک ضربه کوچک انتهای ساقه را دو قسمت می کنند تا بیشتر آب جذب کند، ولی به جای این کار بهتر است قسمتی از پوست انتهای ساقه را بردارند، این کار را در ساقه گل های یاس خوشه ای که نیاز بیشتری به آب دارد انجام می دهند. برای گل رز بهتر است انتهای ساقه را با چاقو چهار قاچ کنند تا به خوبی آب مورد نیازش را جذب کند.

ظروف جای گل باید به اندازه کافی وسیع باشد تا گل ها در آن به هم فشرده نشوند و هوا بین ساقه ها به خوبی جریان پیدا کند. همچنین قسمتی از ساقه که در آب فرو می رود باید بدون برگ باشد، زیرا برگ خیلی زود در آب پوسیده می شود و لعاب بدبویی تولید می کند که هم آب را کثیف می کند و هم گل ها زودتر از بین می روند.

آبی که در ظروف جای گل می ریزند مهم نیست چه نوع آبی باشد، فقط باید صاف و تمیز باشد تا در آن میکروب و باکتری های مضر وجود نداشته باشد که سبب پوسیدگی ساقه ها شود. بعضی از افراد می گویند که ریختن مقدار کمی نمک طعام به اندازه نوک قاشق چایی خوری، یا مقداری گرد ذغال یا آسپرین و غیره بر دوام گل می افزاید. ولی تجربه نشان داده است که این موارد اثر جدی ندارند، فقط باید دانست بهترین راه برای افزودن مدت دوام گل عوض کردن آب ظرف گل به صورت روزانه است و همان طور که گفته شد مقداری از انتهای ساقه را بچینند. روی بعضی از گل ها را باید به وسیله اسپری آب بپاشند تا تازه بماند، ولی قطرات آب روی گل های سفید ممکن است لکه هایی ایجاد کند که باعث زشت شدن گل ها شود، یا اگر آب ناصاف باشد مواد موجود در آب پس از تبخیر روی گلبرگ ها بماند و از تبخیر و تنس گل جلوگیری کند و گل را خراب کند.

گیاهانی که دارای شیره هستند، گل آن ها زود در آب خراب می شود. مانند گل شقایق یا پوانزتیا، زیرا شیره در انتهای ساقه منعقد شده و عروق ساقه را بسته و جلوی نفوذ آب را می گیرد. برای این نوع گل ها باید مواظب بود تا سطح انتهای ساقه خشک نشود و به این نتیجه رسیده اند که اگر پس از چیدن، ساقه گل را تا نزدیک در آب گرم فرو ببرند سبب می شود که شیره موجود در ساقه از آن خارج شود و این عیب برطرف شود.

بعضی از گل فروشان به مشتری های خود توصیه می کنند ته ساقه گل را سوزانده یا داغ کرده یا با موم آن را مسدود کنند تا دوام آن زیاد شود، ولی این کار اشتباه است و نباید این کار را انجام داد، زیرا با این کار جلوی نفوذ آب در ساقه مسدود شده و باعث می شود که گل خیلی زودتر از بین برود. باید از قرار دادن ظروف آب در آفتاب یا هوای گرم و خشک یا در جریان هوا خودداری کرد، زیرا این کار باعث سرعت بخشیدن در تبخیر شیره و آب گل شده و گل زودتر پژمرده می شود. برعکس تاریکی، رطوبت و هوای خنک به دوام گل کمک می کند.