گل میمون (به انگلیسی antirrhinum majus)

گل میمون(antirrhinum majus) از گل های یکساله است و در همان سال اولی که کاشته می شود گل می دهد. بوته گل میمون پرپشت و به اندازه 40 تا 50 سانتی متر می شود. بوته گل میمون شاخه های زیادی دارد که انتهای هر شاخه به یک خوشه گل ختم می شود. گل های آن از دو گلبرگ به هم چسبیده تشکیل شده اند که به شکل دهان حیوانات است.

گلکاران توانسته اند انواع جدید و قابل ملاحظه ای از گل میمون به دست آورند که گلبرگ های آن به جای ارغوانی ساده که در انواع قدیمی بود، به رنگ های مختلف سفید، صورتی، زرد، کرم، بنفش یا از گل های مخلوط به صورت راه راه یا لکه لکه می باشد.

 

 

شکل ظاهری و اندازه بوته های گل میمون مختلف است به طوری که می توان آن ها را به سه دسته تقسیم کرد:

1 – دسته ساقه کوتاه به ارتفاع 20 سانتی متر

2 – دسته ساقه متوسط به ارتفاع 45 سانتی متر

3 – دسته ساقه بلند به ارتفاع 65 سانتی متر

کاشت گل میمون

بذر گل میمون را در مناطق معتدل مانند گل های 2 ساله در اوایل یا اواسط پاییز در هوای آزاد نشا می کنند، ولی اگر زمستان خیلی سرد باشد به آن ها آسیب وارد می شود و برای محافظت از آن ها لازم است روی نشا را به وسیله حصیر یا شاسی شیشه ای بپوشانند تا یخ بوته ها را خراب نکند، در نقاط خیلی سرد بهتر است بذر را نیمه اول فروردین بکارند و پس از جوانه زدن، بوته ها را در سینی های نشای بزرگ تر با فواصل کم نشا کرده و زمانی که روی بوته اولین غنچه گل ظاهر شد آن ها را در جای اصلی خود بکارند.

گل میمون برای گلکاری و تزیین باغ ها بسیار مورد توجه گلکاران است. گل میمون در زمین های خشک و خاک آهکی و حتی روی سنگ چین ها و دیوارها هم ممکن است رشد کند و گل بدهد، به همین دلیل می توان از آن برای تزیین سنگ چین ها استفاده کرد.