آویشن ( به انگلیسی Thyme )

آویشن یک گیاه معطر باستانی است که در آشپزی استفاده های زیادی از آن می شود و مورد علاقه بسیاری از آشپزان می باشد. آویشن همچنین به عنوان یکی از گیاهان دارویی نیز شناخته می شود. آویشن یک گیاه خزنده و مقاوم است، این گیاه سطح زمین را پوشش می دهد و گاهی اوقات در امتداد یک دیوار هم رشد می کند و به راحتی قابل کاشت در ظروف و گلدان ها نیز می باشد. گل های کوچک آویشن به رنگ صورتی یا بنفش کمرنگ هستند و با عطر خود باعث جذب زنبورهای عسل می شوند. بیش 300 گونه از این گیاه چند ساله مقاوم وجود دارد. آویشن تقریبا می تواند در هر آب و هوایی رشد کند. برای پرورش آویشن دستورالعمل های زیر را دنبال کنید.

کاشت آویشن :

آویشن را می توان با استفاده از نهال آن و هم از طریق بذر آن کاشت. گیاه آویشن را می توان هم در خانه و هم خارج از خانه، در زمین و یا در گلدان کاشت. 

یک مکان مناسب برای کاشت آویشن انتخاب کنید. آویشن بهترین رشد را در آفتاب کامل و خاک با زهکشی خوب دارد. آویشن را می توان در سایه جزیی هم کاشت. اگر خاک شما زهکشی خوبی ندارد می توانید مقداری کمپوست، شن و ماسه و یا مواد آلی به آن اضافه کنید تا زهکشی آن بهبود یابد. خاک های شنی و لومی برای کاشت آویشن مناسب هستند. PH مناسب برای رشد آویشن 6/5 (کمی اسیدی) تا 8/5 (کمی قلیایی) می باشد. ترجیحا بهتر است PH بین 6/5 تا 7 باشد. در صورت نیاز می توانید از آهک برای بالا بردن PH استفاده کنید. 

قبل از کاشت آویشن، به خاک کود اضافه کنید. این کار می توان هر سال در بهار انجام داد. 

آویشن در نقاطی که سنگ وجود داشته باشد و یا حتی در نزدیکی دیوار هم می تواند رشد کند. شما همچنین می توانید آویشن را در گلدان بکارید و در خانه نگه دارید. 

بذرها یا نهال های آویشن را زمانی که هوا گرم شد در زمین بکارید. دمای مناسب برای کاشت آویشن 21 درجه سانتی گراد می باشد.  می توانید آویشن را 6 تا 10 هفته قبل از آخرین سرما در خانه بکارید و بعد از گرم شدن هوا آن ها را به زمین منتقل کنید. فاصله بین بذرها یا نهال های آویشن را 20 تا 30 سانتی متر در نظر بگیرید. باید مواظب علف های هرز باشید و آن ها را کنترل کنید. علف های هرز در نزدیکی گیاهان جوان آویشن را از طریق وجین کردن و یا از طریق استفاده از مالچ، از بین ببرید. آویشن به آبیاری به صورت متوسط نیاز دارد، به گونه ای که منظم باشد. ولی آبیاری بیش از حد باعث پوسیدگی ریشه می شود. 

آویشن به مراقبت کمی نیاز دارد، فقط بعد از سال اول کاشت، باید ساقه های آویشن را کمی هرس کرد. این کار را باید بعد از آخرین سرمای بهار، زمانی که ساقه های آویشن شکننده و چوبی نیستند انجام داد. چیدن نوک ساقه ها باعث می شود که گیاهان پرپشت باقی بمانند. این کار را نباید یک ماه قبل از اولین سرمای پاییزی انجام داد، برای این که مطمئن شوید رشد جدید در آب و هوای سرد انجام نمی شود.

آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماری ها می شود، ولی برخی از آفات مانند کنه های عنکبوتی در آب و هوای خشک می توانند به این گیاه آسیب برسانند. همچنین باید مراقب پوسیدگی ریشه و بیماری های قارچی در آب و هوای مرطوب بود. زهکشی خوب خاک، گردش هوا به میزان کافی و به طور کلی کاشت در شرایط مناسب که در بالا ذکر شد، باعث پیشگیری از ایجاد بیماری می شود.

اگر شما در یک منطقه سرد زندگی می کنید، باید پس از یخ زدن زمین، برای حفاظت از آویشن از مالچ در اطراف گیاهان استفاده کنید.

برداشت آویشن :

حود 3 یا 4 سال پس از کاشت، آویشن چوبی می شود و نیاز به کاشت مجدد دارد. آویشن به طور معمول تا ارتفاع حدود 15 تا 20 سانتی متر رشد می کند. در طول تابستان شما در هر زمان که بخواهید می توانید برگ ها و گل های آویشن را برداشت کنید ولی این کار معمولا در اواسط تابستان انجام می شود. 

ذخیره و خشک کردن آویشن :

برگ های کوچک آویشن به سرعت خشک می شوند. برای خشک کردن برگ های آویشن، باید آن ها را در یک مکان تاریک، گرم و با تهویه خوب قرار دهید. همچنین می توانید با قرار دادن برگ های آویشن روی یک سینی، آن ها را خشک کنید. زمانی که برگ های آویشن خشک شدند آن ها را به یک ظرف در بسته و محفوظ از هوا منتقل کنید. یکی دیگر از راه های ذخیره کردن آویشن، انجماد برگ های تازه می باشد. همچنین می توان برگ ها را در روغن یا سرکه قرار داد. 

با اضافه کردن آویشن به کره یا سس مایونز طعم فوق العاده ای ایجاد می شود. آویشن در انواع غذا ها به صورت خشک شده و یا تازه استفاده می شود و باعث خوش طعم و خوش عطر شدن غذا می شود. از آویشن لیمویی به عنوان طعم دهنده در چایی و در غذاهای دریایی استفاده می شود.