خربزه گیاهی یکساله و علفی است. خربزه دارای ساقه طویل و خزنده بوده و برگ های درشت آن به صورت متناوب در طول ساقه می رویند.  قبل از کاشت خربزه، آب و هوای منطقه کاشت را بررسی کنید. زیرا رشد خربزه در آب و هوای گرمتر بهتر انجام می شود. شما باید به سردی زمین، قبل از کاشت خربزه توجه کنید. بعد از آخرین سرمای بهاره و بعد از خشک شدن خاک ، اقدام به کاشت خربزه کنید. در شرایط گرم تر، خربزه حداکثر محصول را خواهد داشت و طعم آن شیرین تر خواهد شد. در آب و هوای گرم و مرطوب، خربزه رشد و نمو بهتری دارد ولی میوه آن مرغوب نخواهد بود و بیشتر مورد حمله امراض خارجی قرار می گیرد. هوای ابری و بارانی در موقع رسیدن میوه باعث می شود که خربزه طعم و کیفیت مطلوبی را به دست نیاورد. 

خربزه در انواع مختلف خاک ها رشد می کند و در خاک های خیلی اسیدی رشد نمی کند. مناسب ترین PH برای رشد خربزه 6 تا 7 می باشد. خربزه به مقادیر زیادی کلسیم، پتاسیم، ازت و به مقدار کمتر اسید فسفریک نیاز دارد. بیشتر کلسیم خاک، توسط بوته مصرف می شود. گوشت خربزه دارای مقادیر قابل توجهی ازت و پتاس می باشد که آن ها را از خاک می گیرند و اگر خربزه را در خاک هایی که از نظر این مواد ضعیف هستند بکارند، باید این مواد را به خاک داد. 

زمان کاشت خربزه بهار بعد از رفع سرما می‌باشد. حداقل دما برای کاشت خربزه 21 درجه سانتی‌گراد است. ابتدا خاک را شخم زده و به آن کود و کمپوست و مالچ اضافه کنید. خربزه را به صورت جوی و پشته ای می کارند. فاصله هر جوی با جوی بعدی 2 متر باید باشد. قبل از کاشت بذر، نهرها را پر از آب می کنند. بعد از چند روز که رطوبت اضافی تبخیر شد برای کاشت خربزه در سطوح بالا، بذرها را در گودال هایی به عمق 3 سانتی متر می کارند. در هر گودال 3 تا 4 بذر می ریزند و روی آن را با خاک نرم و مرطوب می پوشانند. فاصله گودال ها از هم 50 سانتی متر باید باشد. بعد از سبز شدن بوته ها در مرحله 2 تا 3 برگی باید آن ها را تنک کرد. به این صورت که یک بوته قوی را انتخاب کرده و بقیه بوته ها را حذف کرد. بعد از تنک کردن بوته ها برای جلوگیری از صدمه دیدن بوته توسط وزش باد، اطراف آن را خاک می‌دهند. برای کاشت خربزه در سطوح کم، هر بذر را به عمق یک سانتی‌متر در خاک می‌کارند. فاصله کاشت باید 50 سانتی‌متر در نظر گرفته شود. 

بعد از چهار برگی شدن بوته های خربزه و ظهور اولین ساقه های فرعی وقتی این ساقه ها به طول 5 تا 10 سانتی متر رشد کردند، ساقه اصلی را بعد از برگ دوم و از بالای دو ساقه فرعی قطع می کنند. با قطع ساقه اصلی، هر بوته خربزه دارای دو ساقه متقابل هستند و تمام گل های نر و ماده در آن ظاهر خواهد شد که پس از تلقیح گل ماده، میوه تشکیل می شود.

اگر آب و هوای منطقه خیلی گرم و خشک باشد، هر 2 تا 3 روز یک بار به گیاهان باید آب داده شود. برگ های بوته های خربزه را از نظر بیماری ها و آفات چک کنید.  در صورت وجود آفات از آفت کش های شیمیایی استفاده کنید.

موقع برداشت خربزه بستگی به نوع، درجه حرارت، روش های حمل و نقل و فاصله تا بازار دارد. اگر محصول مصرف محلی دارد، برداشت وقتی صورت می گیرد که میوه کاملا رسیده ولی هنوز سفت باشد. اگر برای ارسال به بازارهای دوردست باشد کمی قبل از رسیدن آن را برداشت می کنند. هیچ گونه علائم خارجی که نشانه رسیدگی باشد روی میوه ظاهر نمی شود. معمولا در میوه رسیده برجستگی های روی پوست و یا شبکه هایی از خطوط نامنظم که روی پوست تشکیل شده اند سفت تر و برجسته تر می شوند. رنگ پوست تغییر کرده و از سبز تیره یا خاکستری مایل به سبز به رنگ سبز مایل به زرد در می آید. گاهی اطرام دم میوه شکافی ایجاد می شود که با رسیدن میوه شکاف ها عمیق تر شده و به همدیگر می رسند. ضمنا میوه رسیده به سهولت از دمگل جدا می شود. باید توجه داشت که در موقع رسیدن مقدار مواد معدنی و قند بالا می رود و نشاسته کم می شود. ضمنا شیرینی و بافت میوه کیفیت میوه را مشخص می کند.

خربزه بعد از برداشت به سرعت باید به محل مصرف حمل شود. خربزه را نمی توان زیاد انبار کرد. درجه حرارت انبار باید نزدیک به صفر و رطوبت نسبی 80 تا 90 درصد باشد. در این صورت می توان خربزه را تا یک ماه نگه داری کرد.