تفاوت هورمون اکسین و جیبرلین

 

فیتوهورمون‌ها یکی از مواد ارگانیک به جز مغذی‌های فعال هستند که به مقدار کم در قسمت‌های خاصی از گیاه ایجاد می‌‌شوند و سپس به قسمت‌های دیگر که منجر به تحریک پاسخ‌های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و مورفولوژیکی می‌شود، منتقل می‌شوند.
فیتوهورمون‌ها به چند دسته‌ی اُکسین، سایتوکینین، جیبرلین‌ها، آبسیسیک اسید ( ABA) و اتیلین تقسیم می‌شوند. 
اکسین: در ابتدا به عنوان هورمون تنظیم کننده‌ی رشد گیاه شناخته شد. رشد سلول‌ها به خصوص در ساقه را افزایش می‌دهد. این هورمون اگر از گیاه بدست بیاید هورمون اکسین طبیعی نامیده می‌شود. 
جیبرلین‌: اولین بار متوجه شدند که جیبرلین‌ها در برنج آلوده به قارج فوزیکوری جیبرلیا وجود دارد. 

 

هورمون جیبرلین هورمون اکسین
در اکثر قارچ‌ها و تعدادی از گیاهان عالی یافت می‌شود. در اکثر گیاهان عالی وجود دارد.
دارای ساختار تتراسیکلیک است.  زنجیره‌های اشباع نشده بسیار کم است و دارای زنجیره جانبی‌ نمی‌باشد. دارای ساختار حلقه‌ای اشباع نشده با پیوند یگانه یا دوگانه است و دارای زنجیره جانبی می‌باشد. 
جیبرلین رشد در ساقه‌های سالم افزایش می‌دهد. اکسین رشد را در بخش‌های ساقه‎ها افزایش می‌دهد.
رشد برگ‌ها افزایش پیدا می‌کند. تاثیر کمی بر روی رشد برگ‌ها دارد.
به طور ژنتیکی رشد میان گره ای را در گیاهان پاکوتاه افزایش می‌دهد. از لحاظ ژنتیکی تاثیری روی گیاهان پاکوتاه ندارد.
تاثیری روی رشد ساقه اصلی و مرکزی ندارد. باعث رشد ساقه اصلی و مرکزی گیاه می‌شود. به این معنا ساقه اصلی بیشتر از ساقه جانبی رشد می‌کند.

منجر به بلند شدن ساقه یا ساقه دهی در گیاهان رزتا و محصولات ریشه‌ای می‌شود.

تاثیر هورمون جیبرلین بر رشد گیاهان

باعث ساقه دهی در گیاهان رزتا و محصولات ریشه‌ای نمی‌شود. 
جیبرلین منجر به القای گیاه (بهاره کردن گیاه) می‌شود. تاثیری روی نیاز به القای گیاه ندارد.
می‌تواند نیاز فتوپریودیسم در گیاهان روز بلند را برطرف سازد. تاثیری روی گلدهی گیاهان روز بلند ندارد.
تاثیری روی تشکیل و رشد کولوس (سخت شدن گیاه)  ندارد. برای رشد و ایجاد کولوس ضروری است.
تاثیری روی ریشه زدن قلمه ندارد. منجر به تحریک ریشه‌زنی قلمه می‌شود.
به پایان کمون (شکستن خواب گیاه) کمک می‌کند. منجر به پایان کمون نمی‌شود.
در جهات مختلفی جابه جا می‌شود. جابه جایی اکسین متقارن است.
تاثیر قابل توجهی روی رشد ریشه‌ها ندارد.

با غلظت کم اکسین، ریشه تحریک به رشد می‌شود و با غلظت نرمال، رشد ریشه مهار می‌شود.

تاثیر هورمون اکسین بر ریشه زایی

منجر به تولید آنزیم‌های هیدرولیز کننده برای حل شدن ذخیره غذایی در طول جوانه زنی بذر می‌شود.  باعث تولید آنزیم‌های هیدرولیز کننده برای ایجاد ذخیره غذایی در طول جوانه زنی بذر نمی‌شود. 

 

محصولات مرتبط

نظرات

ارسال یک نظر

ارسال یک پاسخ